(حامص) چگونگی و کیفیت و صفت آقا.
لغت‌نامه دهخدا
(اِخ) نام تیره ای از طایفهٔ بوئراحمدی.
(اِخ) آقابابا. نام قریه ای بزرگ در راه قزوین و رشت میان حسین آباد و رشت، در ۱۷۰ هزارگزی طهران، و سنجد آن بخوبی مشهور است.
[ بَ ] (ص مرکب) متملق. چاپلوس. آنکه هرچه دیگری گوید تصدیق کند خوش آمدِ گوینده را.
(دِ) [ مغ - فا. ] (اِمر.) آقا، فرزند مردی بزرگ، فرزند سید، فرزند مجتهد.
فرهنگ فارسی معین
(ترکی، اِ مرکب) (شاید از ترکیِ آقا، سید +سی، حرف اضافه) نامی از نامها: حاج میرزا آقاسی. - اشیک آقاسی؛ رئیس دربار. - قوللرآقاسی؛ رئیس غلامان خاصه. داروغهٔ دیوان خانه. و رجوع به آغاچی شود.
[ اَ ] (اِخ) دهی است از بخش بوئین شهرستان قزوین با ۲۵۰ تن سکنه. محصول آن غلات، انگور، چغندرقند و بادام است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج ۱).
[ شَ ] (ترکی، اِ مرکب) رجوع به ایشیک آقاسی شود.
(ترکی، اِ مرکب) رئیس رؤسای بیرون. || رئیس تشریفات صفویان. || رئیس ایشیک خانهٔ قاجاریان. (فرهنگ فارسی معین).
(اِخ) دهی است از دهستان آجرلو بخش مرکزی شهرستان مراغه. در ۶۱ هزارگزی جنوب خاوری مراغه و ۱۵ هزارگزی شمال خاوری شوسهٔ شاهین دژ به میاندوآب واقع است. محلی است کوهستانی و معتدل و مالاریائی و ۷ ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.