[ مَ دُ ] (نف مرکب) خلیق متواضع. (آنندراج). مردم جوش. که با خلایق بجوشد و خوشرفتاری و معاشرت کند. مقابل مردم گریز: چون به ریش آمد و به لعنت شد مردم آمیز و صلح جوی بود.سعدی.