[ مَ یَ / یِ خوا / خا ] (نف مرکب) که در سوک مرده ای اشعار مراثی خواند. که در رثا و تعزیت از دست رفتگان مرثیه خوانی کند: قارون کند اندردو نفس تیغ جهادت یک طایفه میراث خور و مرثیه خوان را. انوری. || نوحه خوان. روضه خوان. که مراثی پیشوایان دین و شهیدان راه حق خواند. که در دسته های سوکواری و در مراسم سینه زنی و عزاداری ایام عاشورا اشعار مرثیه خوان شود.