[ رُ رُ ] (از یونانی، اِ) (از یونانی به قول صاحب مخزن) لوف الصغیر. پیلغوش. پیلگوش. فیلجوش. خبزالقرود. رجل العجل. دراقیطس. و رجوع به آرُن شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ رَ ] (اِ) مفصل و بند و میان بازو و ساعد از طرف وحشی. مرفق. آرج. آرن. آران. وارَن. وارنج. آرنگ. رونکک : گهی ببازی بازوش را فراشته داشت گهی به رنج جهان اندرون بزد آرنج. ابوشکور. آستین از ...
(~.) (اِ.)۱- رنگ، لون.۲- سُرخاب.۳- گونه، روش.
فرهنگ فارسی معین
۱. رنگ؛ لون. ۲. گونه؛ روش. ۳. (قید) همانا؛ گویی.
فرهنگ فارسی عمید
[ عِ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب) عاشق، عِشّیق؛ بسیار عشق آرنده. (منتهی الارب).
[ قَ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب) مقیی و هر چیزی که قی آرد. (ناظم الاطباء).
[ نُ ] (اِخ) نام کرسی بخش شِر از ولایت بورژ به فرانسه. دارای ۶۹۴ تن سکنه.
[ نَ / نُو رَ دَ / دِ ] (نف مرکب) نوآور. نوآورنده. رجوع به نوآور شود.
[ گِ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب) مخفف گردآورنده. جمع کننده. جامع. رجوع به گرد آوردن و گردآورنده شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.