[ مُ تَ بَ رْ رِ کَ / کِ ] (ع ص) مأخوذ از تازی، مقدس. (ناظم الاطباء). از «متبرکة» عربی. ج، متبرکات. مقدس. محترم : به روضهٔ متبرکهٔ شاه چراغ رفته. (مجمل التواریخ گلستانه). - اماکن متبرکه؛ جاهای مقدس مانند خانهٔ خدا و مقابر انبیاء و اولیاء. (ناظم الاطباء). - ایام متبرکه؛ روزهای میمون و خجسته مانند روز تولد پیغامبر و امامان و روز مبعث.