[ مُ تَ بَ رْ رِ ] (ع ص) نیکویی کننده برای رضای خدا. (فرهنگ فارسی معین). دهش کنندهٔ چیزی که بر وی واجب نبود. (آنندراج). دهشی که بر شخص واجب نباشد. یقال فعله متبرعاً؛ کرد آن کار را برای ثواب. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || به معنی فائق آمده باشد در فضل و شجاعت. (آنندراج). و رجوع به تبرع شود.