[ گی وَ / وِ گُ ] (ص مرکب) گشادگیوه. یا گِل گیوه گشاد. تنبل و کاهل. (یادداشت مؤلف). و در نزد عوام دشنام مانندی باشد چون پیزی گشاد. - گیوهٔ گشاد داشتن؛ سخت کاهل و بیکار بودن. (یادداشت مؤلف). گِل گیوه گشاد داشتن.