گریبان دشت

[ گِ نِ دَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) میان دشت. وسط دشت، چون کمر کوه : کرده برون سر ز گریبان دشت گشته لباس همه دامان دشت. میرزا طاهر وحید (از آنندراج).