[ گِ مَ کَ دَ ] (مص مرکب) کنایه از مراقبه کردن و سر به گریبان فروبردن باشد مردمان درویش و صاحب حال را. (برهان) (آنندراج).
لغتنامه دهخدا
[ گِ نِ دَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) میان دشت. وسط دشت، چون کمر کوه : کرده برون سر ز گریبان دشت گشته لباس همه دامان دشت. میرزا طاهر وحید (از آنندراج).
[ گِ تَ ] (مص مرکب) ... از چیزی؛ کنایه از درست کردن گریبان : تا توانم گلفروش چاک رسوایی شدن چون سحر بیدل ز هر عضوم گریبان ریختند. میرزا بیدل (از آنندراج).
دسته یا خوشهای از برگههای دربرگیرنده یک واحد از گلآذین [زیستشناسی - علوم گیاهی]
واژههای مصوب فرهنگستان
جای گریبان؛ گلو؛ گردن.
فرهنگ فارسی عمید
[ سَ دَ گِ کَ / کِ دَ ] (مص مرکب) عزلت گرفتن. کنار کشیدن : متعرضان مملکت و متمردان دولت سر در گریبان عزلت کشیدند. (سندبادنامه ص ۹). سلامت خواهی از چشم بدان سر در گریبان کش که از گردن فراز ...
[ گِ گِ ] (اِ مرکب) پیراهن و یک تهی باشد و آن را به عربی سربال خوانند. (برهان). کرته. (جهانگیری). || پیراهن که گریبان آن را گرد بریده باشند: ما باده ایم و گردگریبان ما خم است داریم نشئه ...
کاربر گرامی، میتوانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.