[ گِ رِ شُ دَ ] (مص مرکب) اسیر شدن. مبتلا شدن. درماندن. دچار شدن : بی اندازه زیشان گرفتار شد سترگی و نابخردی خوار شد.فردوسی. دو فرزند او هم گرفتار شد ازو تخمهٔ آرشی خوار شد.فردوسی. عیب تن خویش ببایدت دید تا نشود جانت گرفتار خویش.ناصرخسرو. و هیچکس از آن عرب خلاص نیافتند الاّ همه یا کشته یا گرفتار شدند. (فارسنامهٔ ابن البلخی چ لیدن ص ۶۸). سعدی چو گرفتار شدی تن به قضا ده دریا دُر و مرجان بود و خوف و مخافت. سعدی. تنها نه من بدانهٔ خالت مقیدم این دانه هر که دید گرفتار دام شد.سعدی. هر که بدی کرد و ببد یار شد هم ببد خویش گرفتار شد. (از جامع التمثیل). || عاشق شدن. شیفته گردیدن : نگهبانان بترسیدند از آن کار کز آن صورت شود شیرین گرفتار.نظامی. چرا نخل رطب بر دل خورد خار مگر کو هم به شیرین شد گرفتار.نظامی.