[ کَ / کیا خوَ / خُ رَ / رِ / خُرْ رَ / رِ ] (اِ مرکب) با واو معدوله، به معنی کیان خره است که نوری باشد از جانب اللََّه فایض به پادشاهان و رؤسا. (برهان). کیان خره. کیاخوره. (ناظم الاطباء). فر کیان. توضیح آنکه این اصطلاح در حکمت اشراق هم وارد شده. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کیان خره شود.