[ کُ بَ لَ / لِ ] (ص) ابله و نادان بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص ۴۵۹). به معنی کهبل است که بی عقل و ابله و احمق باشد. (برهان). کهبل و احمق و ابله را گویند. (آنندراج): گر نه ای کهبله چرا گشتی به در خانهٔ رئیس خسیس؟ بهرامی (از لغت فرس). رجوع به کهسله و لهبله و کهبل شود.