[ کُ ] (اِ) گیاهی باشد بینهایت گنده و بدبو و متعفن. (برهان). نام علفی است بدبو و گنده. (آنندراج). کما یعنی گل گنده. (فرهنگ رشیدی). گیاهی است از تیرهٔ چتریان که در جنوب و مشرق ایران به فراوانی می روید و جزو نباتات علوفه ای است و دارای برگهای باریک است و در حقیقت یکی از گونه های بارزد است. این گیاه دارای بویی تند و نامطلوب است و اهالی روستا ساقه های تازه رستهٔ آن را در غذاها بکار می برند و معمولاً نوعی آش درست می کنند. کما. کلیکان. (فرهنگ فارسی معین): هست با خلقش به نسبت گل، چنانک فی المثل در جنب بوی گل کمای. نزاری (از فرهنگ رشیدی). عالم فانی و باقی را بهم نسبت مکن بوی کردن را تفاوت باشد از گل تا کمای. نزاری (از فرهنگ رشیدی). و رجوع به کُما شود.