[ اَ بَ ] (ع ص نسبی) منسوب به اب. پدری. || (از ع، اِ) عامیان فارسی زبان این صورت را بغلط بمعنی پدر استعمال کنند و ابوی من، ابوی او، ابوی تو گویند.
لغت‌نامه دهخدا
[ اُبْ بَ ] (اِخ) نام دو قریه براه بصره بمکّه منسوب به طسم و جدیس.
[ اَ بَ وا ] (اِخ) نام موضعی است. (منتهی الارب).
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) کنیت ملک الموت. (مهذب الاسماء). عزرائیل. کنیت مهتر عزرائیل. (مؤید). بویحیی : به تیغ عشق شو کشته که تا عمر ابد یابی که از شمشیر بویحیی نشان ندهد کس از احیا. سنائی. ...
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) محدث است. او از عبداللََّه بن عمرو و از او هلال بن یساف روایت کند.
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) ابن عمر و ابن ابی عقرب. تابعی است. او از ابن عمر و از او ربیعةبن کلثوم روایت کند.
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) ابن منده. رجوع به عبداللََّه بن منده و بنومنده شود.
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) ابوبکر چهارمین از پادشاهان بنی مرین در مراکش (۶۴۲ -۶۵۶ هـ . ق.).
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) احمدبن داود فرزی. جرجانی. رجوع به ابویزید فرزی... شود.
[ اَ بو یَ یا ] (اِخ) الأنصاری. رجوع به زکریابن احمدبن محمدبن یحیی بن عبدالواحدبن عمر اللحیانی الهیتانی صاحب تونس، و رجوع به روضات الجنات آخر ص ۲۹۹ شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.