[ عَ یِ عَ ] (اِخ) ابن عبداللََّه بن محمدبن محب اللََّه بن محمدجعفر علیاری قراجه داغی دیزماری تبریزی. وی فقیه و اصولی و محدث و طبیب و ریاضیدان و ستاره شناس و متکلم و ادیب و شاعر بود. در پنجم رمضان سال ۱۲۳۶ هـ . ق. در قریهٔ سردرود دوفرسخی تبریز متولد و در قریهٔ علیار از نواحی تبریز اقامت گزید و پس از عزیمت به نجف اشرف برای تحصیل به تبریز وارد گشت و به تدریس و تألیف پرداخت و در روز پنج شنبه چهارم رجب سال ۱۳۲۷ هـ . ق. درگذشت. او راست: ۱- ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرائض. ۲- بهجةالامال فی شرح زبدةالمقال. ۳- تقویم تام که سیصد و شصت و شش ورق است. ۴- حاشیهٔ تشریح الافلاک. ۵- حاشیهٔ روضةالبهیة (شرح لمعهٔ معروف). ۶- دلائل الاحکام فی شرح شرائع الاسلام. ۷- ریاض المقاصد فی شرح قصیدة الشیخ حسن بن راشد فی مدح صاحب الزمان. (از ریحانة الادب از بهجة الامال) (از معجم المؤلفین). و رجوع به مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص ۳۲۸ و الذریعة ج ۹ ص ۷۶۰ شود.