[ عَ یِ جَ هِ رَ قَ ] (اِخ) نام او میرسیدعلیخان بن میرزا مقیم بن میرشاهمیر تبریزی است. وی ابتدا با خاندان خود به عباس آباد اصفهان آمد سپس با پدرش به هند مهاجرت کرد. در آنجا مورد توجه اورنگ زیب عالمگیر واقع شد و خازن دارالکتب او گشت و او را لقب «جواهررقم» داد. او را خطی خوش بود و شعر نیز می سرود و گویند که در اواخر عمر مبتلی به جنون گشت و در سال ۱۰۹۴ هـ . ق. در دهلی درگذشت. (از الذریعهٔ آقابزرگ طهرانی ج ۹ ص ۷۵۳ بنقل از تذکرهٔ نصرآبادی ج ۷ ص ۲۰۸. گلشن ص ۲۱۳. سرخوش ص ۴۹. نمونهٔ خطوط خوش ص ۱۵۱. امتحان الفضلاء ج ۲ ص ۳۴۱ -۳۵۷).