[ عَ یِ اَ ] (اِخ) ابن محمدبن بابویه اسواری. مکنّی به ابوالحسن. وی منسوب به «اسواریة» بود که قریه ای است از اصفهان. او مردی توانگر و پرهیزکار و متدین بود و از ابن عمران موسی بن بیان روایت کرد. (از تاج العروس: «بوب»). مافروخی وی را جزو علمای اصفهان در قرن پنجم آورده است. رجوع به محاسن اصفهان مافروخی ص ۳۰ و ترجمهٔ محاسن اصفهان آوی ص ۱۲۲ شود.