[ عَ اَ فَ ] (نف مرکب) که عذاب اندوخته کند و بیلفنجد. و معنی ترکیبی ذخیره کننده و اندوزندهٔ عذاب و کنایه از دل آزار است : توانگری به دل است ای گدای با صد گنج چو راحتی نرسانی مشو عذاب الفنج. میرخسرو (از آنندراج).