[ صَ تِ اِ تِ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نمازی است به دو رکعت به نیت استخاره. در کشاف اصطلاحات الفنون از جابر آرد: پیغمبر (ص) ما را با آئین استخاره آشنا می کرد و می آموخت، همچنانکه قرائت سوره های قرآنیه را، و می فرمود هرگاه شما را امری مهم پیش آید، دو رکعت نماز به نیت نماز استخاره بجای آرید و پس از پایان یافتن نماز این دعا را بخوانید: اللهم انی استخیرک بعلمک و استقدرک بقدرتک و اسئلک من فضلک العظیم فانک تقدر و لا اقدر و تعلم و لا اعلم و انت علام الغیوب. اللهم ان کنت تعلم ان هذا الامر خیر لی فی دینی و معاشی و عاقبة امری (او قال فی عاجل امری و آجله) فاقدره لی و یسره لی ثم بارک لی فیه و ان کنت تعلم ان هذا الامر شر لی فی دینی و معاشی و عاقبة امری (او قال فی عاجل امری و آجله) فاصرفه عنی و اصرفنی عنه و اقدر لی الخیر حیث کان، ثم رضنی به. پس از اختتام این دعا عملی را که در نظر داری انجام دهی نام ببر. بخاری این حدیث را در صحیح خود آورده است و شیخ عبدالحق دهلوی شرحی برای این حدیث آورده که خلاصهٔ آن این است که آن حضرت تعلیم می کرد صحابه را دعای استخاره و نماز آن را چنانچه تعلیم می کرد ایشان را سوره ای از قرآن که می فرمود آن حضرت چون قصد کند یکی از شما به کاری، یعنی کاری که نادر باشد وجود آن و اعتناء باشد به حصول آن مثل سفر و عمارت و تجارت و نکاح و خرید و فروش شیئی معتدبه نه مانند اکل و شرب معتاد و خرید و فروش اشیاء حقیره بعد از آنکه از قبیل مباح باشد و تردد بود در خیریت و شریت آن، پس دو رکعت نماز نفل به نیت استخاره بگزارد و در حدیث دیگر آمده که بخواند از قرآن آنچه میسر شود و در بعضی روایات تخصیص سوره های {/Bقُلْ یََا أَیُّهَا اَلْکََافِرُونَ ۱-۴۱۰۹:۱/} و{/B قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ۱-۴۱۱۲:۱/} نیز آمده و مأثور از سلف نیز همین است -انتهی. (از کشاف اصطلاحات الفنون).