شادیاخی
معنی
[ شادْ ] (اِخ) شاه بن احمدبن
عبداللََّه شادیاخی صوفی، مکنی به ابوبکر از
مردمان نیکوکار و دیندار و از مختصان به
خدمت ابوالقاسم قشیری بود و از ابوحفص
عمربن احمدبن مسرور و ابوالقاسم
عبدالکریم بن هوازن قشیری و دیگران حدیث
شنید و ابوالحسین عبدالغافربن اسماعیل
فارسی از او حدیث شنیده است. وی در ماه
ربیع الاول ۴۹۴ درگذشت. (از انساب
سمعانی و لباب الانساب).