[ سَ دُدْ دی نِ جُ وِ ] (اِخ) محمدبن حسن بن محمدبن حموة او راست: سجنجل الارواح و محبوب الاولیاء. بسال ۶۵۰ وفات یافت. این رباعی از اوست: دل وقت سماع ره بدلدار برد جانرا بسراپردهٔ اسرار برد این نغمه چو مرکبی است مر روح ترا بردارد و خوش بعالم یار برد. (از معجم الفصحاء ج ۱ ص ۲۴۴). رجوع به ریاض العارفین ص ۸۳ شود.