[ بَ هَ ] (اِ مصغر) (از: روبه +-َک، پسوند تصغیر) بچهٔ روباه. (آنندراج). مصغر روبه. روبه کوچک. روباه کوچک : گر می نوشد گدا به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد.خیام. ای روبهک چرا ننشینی بجای خویش با شیر پنجه کردی و دیدی سزای خویش. سعدی.