[ رِ قِ مَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) مشایخ رزق را چهار قسم کرده اند، یک رزق مضمون میباشد و آن عبارت است از آنچه بدو رسد از طعام و شراب و آنچه او را کفاف است و از اینرو رزق مضمون گویند که خدای ضامن اوست:{/B وَ مََا مِنْ دَابَّةٍ فِی اَلْأَرْضِ إِلاََّ عَلَی اَللََّهِ رِزْقُهََا. ۱-۱۰۱۱:۶/}(قرآن ۱۱/۶). و توکل در رزق مضمون است نه رزقهای دیگر. (از کشاف اصطلاحات الفنون). و رجوع به رزق و رزق مقسوم و رزق مملوک و رزق موعود شود.