[ هِ ] (اِ مرکب) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است. (آنندراج). جای زیج نشستن ستاره شناس : از شرم ارتفاع فرو رو به چاه زیچ اخترشناس طالع واژون خویش باش. استاد (از آنندراج). رجوع به چاه ستاره جو شود.