[ جَ ] (ع ص) نادان. (مهذب الاسماء). بسیار نادان. ج، جُهْل، جُهُل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد): انا عرضنا الامانة علی السموات والارض والجبال فابین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انه کان ظلوماً جهولاً. (قرآن ۳۳/۷۲). تا پس از این زنگی و رومی تر است داغ جهولی و ظلومی تر است.نظامی. درویشی را دیدم که سر به آستان کعبه همی مالید و میگفت یا رحیم و یا غفور تو دانی که از ظلوم و جهول چه آید. (گلستان). اگر عالم است این و گر وی جهول مرا دعوت هر دو آمد قبول.سعدی.