[ جُ یِ اَ دَ ] (اِخ) شاعری است ادیب که بسال ۱۱۰۷ هـ . ق. در اردبیل سکونت داشت، چنانکه از اشعارش بدست می آید. دیوان وی مشتمل بر غزلیات و قصائد و ترجیع بند و رباعیات و بالغ بر ۳۲۵۴ بیت در ۱۵۶ صفحه است. جنگ نامه نیز ضمیمهٔ آن است و با این شعر آغاز میشود: چه از خلوت به صحرا جلوه گر شد حسن بی پروا به سر هر ذره را سودای شور و عشق شد پیدا. و آخر آن این است: جنونی محو روی دلستان خود چه میداند که مجنون است می آید برش یا می رود لیلی. (از الذریعه ج ۹ ص ۲۰۶).