تغیظ
معنی
[ تَ غَ یْ یُ ] (ع مص) خشم گرفتن.
(تاج المصادر بیهقی) (دهار) (از ترجمان
جرجانی ترتیب عادل بن علی). بخشم شدن.
(صراح اللغة) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم
الاطباء) (از اقرب الموارد). || سخت گرم
گردیدن نیمروز. (منتهی الارب) (ناظم
الاطباء). || (اِ) قوله تعالی ذکره: تغیظاً و
زفیراً
. تغیظ صوتی که از بسیاری خشم
برآید و زفیر صوتی که از صدر برآید.
|| شدت گرمی و غلیان. (ناظم الاطباء).