[ ءِ ] (ع ص) نعت است از توبه بمعنی بازگشتن از گناه. (منتهی الارب). بازگردنده از گناه. توبه کار. توبه کننده. (غیاث). ج، تائبین. آنکه توبه کرده. نادم. آنکه بسوی خدا برگردد و از کرده پشیمان شود. بازگشته از گناه. بازایستنده از گناه. اوّاب. (منتهی الارب). مُنیب: التائب من الذنب کما لاذنب له : رسول گفت پشیمانی از گنه توبه است بدین حدیث کس ار تائب است من آنم. سوزنی. با آنکه از وی غائبم وز می چو حافظ تائبم در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم. حافظ.