پرندک

لغت‌نامه دهخدا

معنی

[ پَ رَ دَ ] (اِ) پشته و کوه کوچک را گویند که در میان صحرا واقع شده باشد. (برهان). پشته و کوه کوچک بود که در میان دشت باشد. (جهانگیری). پشته و تل میان دشت. (رشیدی).

واژه‌های مشابه

پرندک

(پَ رَ دَ) (اِ.) پشته، تل.

فرهنگ فارسی معین

پرندک

تپه؛ پشته؛ تل.

فرهنگ فارسی عمید

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.

واژه‌نامه‌ها

پیشنهاد واژه جدید ثبت گزارش