(بَ هَ) (اِ.) لک و پیس، کک و مک.
فرهنگ فارسی معین
اسم: بهک (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: behak) (فارسی: بهک) (انگلیسی: behak) معنی: نام موبد موبدان در زمان شاپور دوم پادشاه ساسانی
فرهنگ واژگان اسم‌ها
اسم: بهکامه (دختر) (فارسی) (تلفظ: behkame) (فارسی: بهکامه) (انگلیسی: behkameh) معنی: مرکب از به ( بهتر، خوبتر )، کامه ( آرزو )، خوبتر ) + کامه ( آرزو )
[ بَ کَ ثَ ] (ع مص) سرعت نمودن در کار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شتابی در کار. (آنندراج).
لغت‌نامه دهخدا
[ بَ کَ ] (ع ص) جوان پرگوشت نازک اندام. بهکنة مؤنث. ج، بهاکن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). غض و غضة. و بعضی بهکل و بهکلة گویند. (از اقرب الموارد). || شبابٌ بهکن؛ جوانی تر و ت ...
[ تَ بَ کُ ] (ع مص) بمانند بهکنه (زن نازک اندام نرم تن جوان و شاداب) راه رفتن زن کلان سرین در راه رفتن خویش. (از قطر المحیط). بهکنه گردیدن زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): تبهکنت فی مشیت ...
[ بَ هَ ] (اِ مصغر) (از: روبه +-َک، پسوند تصغیر) بچهٔ روباه. (آنندراج). مصغر روبه. روبه کوچک. روباه کوچک : گر می نوشد گدا به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد.خیام. ای روبهک چرا ننشینی ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.