بهانه افکندن

[ بَ نَ / نِ اَ کَ دَ ] (مص مرکب) عذر بیجا و ناپسند آوردن : دل از سودای شیرین در غم افکند بهانه بر فراق مریم افکند. میرحسن (از آنندراج).