[ بَ ] (ص نسبی) بهایی. منسوب به بها. بقیمت. قیمت دار. فروشی. فروختنی : ز گستردنی هم ز پوشیدنی بباید بهائی و بخشیدنی.فردوسی. به دو هفته از گنج شاه اردشیر نماند از بهائی یکی پر تیر.فردوسی. ...
لغت‌نامه دهخدا
فرقه‌ای که پایه‌گذار آن میرزا حسینعلی نوری به بهاءالله است و مهم‌ترین کتاب این فرقه کتاب اقدس است.
فرهنگ فارسی عمید
پیروان فرقۀ بهائیت.
(اِخ) در نصیبین مردی بابهای نام که از دودمان سلطنتی بوده افتخاراً برای امنیت سرحد سمت استانداری یافت. (ایران در زمان ساسانیان چ ۱ ص ۸۶).
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.