[ بَ دِ زَ نَ تَ ] (مص مرکب) تاب و مقاومت و خویشتن داری نداشتن : گر خود رقیب شمعست اسرار از او بپوشان کان شمع سربریده بند زبان ندارد.حافظ. می گفت دوش سوسن در گلستان به بلبل عاشق نباشد آن کو بند زبان ندارد.کاتبی.