[ بِ سَ رِ نَ / نِ بَ دَ ] (مص مرکب) بسر تازیانه دادن. چیزی را سهل و فرومایه دانسته به اشارهٔ سر تازیانه عطا فرمودن. (آنندراج): آوریدی جهان به تیغ فراز بسر تازیانه دادی باز.نظامی (از آنندراج). خسرو بسر تازیانه بخشد چون ملک عراق ار هزار باشد. انوری (از آنندراج).