۱. برکه؛ تالاب. ۲. محل جمع شدن آب در کوه.
فرهنگ فارسی عمید
[ تُ اَ ] (اِخ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است. و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام. نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید: اقول لرکب صادرین لقیتهم قفا ذات اوشال و مولاک قارب قفوا ...
لغت‌نامه دهخدا
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.