[ اِ لُلْ جَ بَ ] (ع اِ مرکب) گیاهی است از طایفهٔ نعناعیان در خواص شبیه به بادرنجبویه و از همان طایفه و به زبان فرانسه رمارن گویند. (ناظم الاطباء). گیاهی است بقدر ذرعی، برگش دراز باریک انبوه مایل به سیاهی. چوبش درشت و گلش میان سپیدی و کبودی. و بارش درشت. و چون خشک گردد شکسته شود. و تخم آن خرد و ریزه تر از خردل. و برگ و شکوفه اش تلخ و زبان گز و خوشبوی، و مدر بول و حیض، و محلل ریاح، و مفتح سدهٔ جگر و سپرز، و نافع خفقان و سرفه و استسقاء. (منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به کارآموزی داروسازی ص ۲۱۲ و گیاه شناسی دکتر گل گلاب ص ۲۷۷ شود.