[ اَ صَ م م ] (اِخ) ابن ابی ربیعة. از شجعان قبیلهٔ بنی شیبان عرب بود که بخاطر خونخواهی یک تن صد تن، از قبیلهٔ تمیم را بکشت و در مفاخره ای که میان یکی از افراد قبیلهٔ بنی شیبان با یکی از افراد قبیلهٔ بنی عامر در حضور معاویه آغاز شد، دو تن از حکمها، عدی بن حاتم و شریک بن اعور حارثی، اصم بن ابی ربیعه را بر عامربن مالک ترجیح دادند. رجوع به بلوغ الارب ج ۱ ص ۲۸۴ شود.