(اَ سَ) [ ع. ]۱- (مص ل.) اندوهگین شدن.۲- حسرت خوردن.۳- (اِ.) اندوه شدید.۴- افسوس، پشیمانی.
فرهنگ فارسی معین
اندوهیدن، اندوهگین
فرهنگ واژه‌های سره
= افسوس
فرهنگ فارسی عمید
[ اَ سَ ] (ع اِمص) اندوه سخت. (غیاث). بسیاری حزن : {/Bفَلَعَلَّکَ بََاخِعٌ نَفْسَکَ عَلی ََ آثََارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهََذَا اَلْحَدِیثِ أَسَفاً.۱-۱۱۱۸:۶/} (قرآن ۱۸/۶)؛ پس بسا با ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ سَ ] (اِ) نامی است که در مازندران به درخت لِور دهند. رجوع به لِور شود.
[ اَ سَ ] (اِخ) دهی در نهروان. (منتهی الارب). قریه ای از نواحی نهروان از اعمال بغداد قرب اسکاف. (معجم البلدان).
دریغ‌آور
[ اِ ] (ع مص) نقل کردن خاک: اسفی فلان. || بردن باد خاک را. || افکندن گیاه بهمی خار را. || استر شتابرو را گرفتن و اختیار کردن. (منتهی الارب). || برانگیختن بر سبکساری و خفت: اسفی به ...
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سَفَر؛ سفرها.
[ اِ ] (ع مص) به روشنائی روز درآمدن. || بی برگ شدن درخت. || سخت شدن جنگ. (منتهی الارب). || روشن شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب). روشن شدن صبح. (منتهی الارب): وقت اسفار ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.