[ اَ سَ ] (ع اِمص) اندوه سخت. (غیاث). بسیاری حزن : {/Bفَلَعَلَّکَ بََاخِعٌ نَفْسَکَ عَلی ََ آثََارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهََذَا اَلْحَدِیثِ أَسَفاً.۱-۱۱۱۸:۶/} (قرآن ۱۸/۶)؛ پس بسا باشد هلاک کننده باشی خود را بر اثر آنها اگر نگرویدند به این سخن از اندوه. (تفسیر ابوالفتوح چ ۱ ج ۳ ص ۳۹۷). نصیب ولیت از سعادت سرور نصیب عدوت از شقاوت اسف.مسعودسعد. || خشم. بسیاری غضب. || فسوس. افسوس. پشیمانی بر فائتی. دریغ.