[ اَ / اِ ] (ع اِ) حاصل و درآمد هر چیز از حبوب و از بار خرمابن و نتاج حیوان و شیر آنها: کَم اِتاء ارضک؛ چند است حاصل زمین تو؟ - ارض ذات اتاء؛ زمین برومند. (مهذب الاسماء).
لغت‌نامه دهخدا
[ اِ ] (ع مص) بار دادن خرما و کشت. (تاج المصادر بیهقی). برآمدن بار نخل و درخت یا ظاهر شدن صلاح آن یا بسیار گردیدن بارِ آن. (منتهی الارب). || برآمدن نمای یعنی افزون شدن بچه یا شیر ماشیه.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.