ابوعبداللََّه
معنی
[ اَ عَ دِلْ لاه ] (اِخ) محمدبن
حسان بسری. یکی از شیوخ تصوف در مائهٔ
سوم هجری. درک صحبت ابوتراب نخشبی
کرده است و شیخ ابوعبداللََّه بن جلاء خدمت او
دریافته است و او از سعیدبن منصور
خراسانی و عبدالغفاربن نجیح و آدم بن
ابی ایاس و ابوصفوان قاسم بن یزید و از ابن
نافع ارسوفی و عمروبن عبداللََّه بن صفوان
روایت کند و از او ابراهیم بن عبدالرحمن بن
عبدالملک بن مروان دمشقی و محمدبن
عثمان اذرعی و ابوبکر محمدبن عمار اسدی
و ابوزرعة عبدالرحمن بن واصل و دیگران
روایت کنند و بسر قریه ای است از اعمال
حوران دمشق و مولد او آن قریه بود و سپس
بدمشق شد و تا گاه مرگ بدانجا ببود و هم
بدانجا مدفون است. رجوع به نامهٔ دانشوران
ج ۳ ص ۵۵ شود.