ابوعبداللََّه

معنی

[ اَ عَ دِلْ لاه ] (اِخ) محمدبن حسان بسری. یکی از شیوخ تصوف در مائهٔ سوم هجری. درک صحبت ابوتراب نخشبی کرده است و شیخ ابوعبداللََّه بن جلاء خدمت او دریافته است و او از سعیدبن منصور خراسانی و عبدالغفاربن نجیح و آدم بن ابی ایاس و ابوصفوان قاسم بن یزید و از ابن نافع ارسوفی و عمروبن عبداللََّه بن صفوان روایت کند و از او ابراهیم بن عبدالرحمن بن عبدالملک بن مروان دمشقی و محمدبن عثمان اذرعی و ابوبکر محمدبن عمار اسدی و ابوزرعة عبدالرحمن بن واصل و دیگران روایت کنند و بسر قریه ای است از اعمال حوران دمشق و مولد او آن قریه بود و سپس بدمشق شد و تا گاه مرگ بدانجا ببود و هم بدانجا مدفون است. رجوع به نامهٔ دانشوران ج ۳ ص ۵۵ شود.