[ اَ عَ دِلْ لاه ] (اِخ) ابن ازرق.
محمدبن علی. از مشاهیر علمای اندلس. وی
قاضی غرناطه بود و آنگاه که آن کشور بدست
اهل تثلیت افتاد وی به تلمسان شد و از آنجا
به مصر هجرت کرد و سلطان مصر قایتبای را
باسترداد اندلس تحریص کرد لیکن مقصود او
میسر نگشت و وی بحجاز رفت و چون
بازگشت سلطان مصر ویرا قضای قدس داد و
او به قدس این منصب داشت تا به سال ۷۹۵
هـ . ق. بدانجا درگذشت. او را تألیفات بسیار
است از جمله: بدایع السلک فی طبایع الملک
و آن نظیر مقدمهٔ ابن خلدون است و
شفاءالغلیل فی شرح مختصرالخلیل و
روضةالأعلام و جز آن.