[ خَ بُ زَ / زِ ] (اِ) میوه ای است شیرین و لذیذ و خوشبو و کلان. (ناظم الاطباء). میوه خوشبودار کلان چرا که «خر» بالفتح بمعنی کلان و «بزه» بضم موحده و فتح زاء معجمه بمعنی میوهٔ شیرین و خوشبودا ...
لغتنامه دهخدا
[ خَ بُ زَ / زِ اَ ] (اِ مرکب) گیاهی است که میوهٔ زردفام و نرم با بوی مطبوع دارد و تازهٔ آنرا چون دندان مز خورند و هم از آن مربا و سالاد سازند. (یادداشت بخط مؤلف).
[ خَ بُ زَ / زِ ] (اِ مرکب) فالیز خربزه و خیار و جز آن. (ناظم الاطباء). کشت زار حاوی خربزه. مَبطَخه. (یادداشت بخط مؤلف): قاضی که به رشوت بخورد پنج خیار ثابت کند از بهر تو صد خربزه زار. سعدی ...
[ خَ بُ زِ طَ خَ ] (اِ مرکب) حنظل. (زمخشری).
[ خَ بُ زَ / زِ یِ اَ جَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) حنظل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). هندوانهٔ ابوجهل.
[ خَ بُ زَ / زِ یِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) حنظل را گویند و آنرا به کرمانی خرزهره و بعربی علقم می نامند. (برهان قاطع) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). هندوانهٔ ابوجهل. کبست. (یادداشت بخط مؤلف ...
[ خَ بُ زَ / زِ یِ شَ تَ / تِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوعی خربزه است در مشهد.
[ خَ بُ زَ / زِ یِ هِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) هندوانه. شامی. (یادداشت بخط مؤلف): غرغره کردن چون آب عنب الثعلب... و کشکاب و آب خربزهٔ هندو خوردن و بدان غرغره کردن. (ذخیرهٔ خوارزمشاهی). خربز ...
کاربر گرامی، میتوانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.