[ اَ بُلْ حُ ] (ع اِ مرکب) طاوس. (المزهر). ابوالوشی. (مهذب الاسماء). فلیسا.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) شاعر ایرانی شارح دیوان انوری. (قاموس الاعلام).
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) ابن ابراهیم بن عبداللََّه بن الصباح بن بشربن سویدبن الاسود التیمی ثم السعدی. یکی از خوشنویسان و دانایان فن کتابت، و او برادر ابوالحسین خطاط معلم مقتدر خلیفه است. ( ...
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) کنیت ابن ابی الصقر. رجوع به ابن ابی الصقر ابوالحسن محمد... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) ابن ابی علی، از خاندان ابن مقلهٔ معروف، و او نیز مانند اجداد خویش بحسن خط مشهور است. (ابن الندیم).
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) کنیت ابن اثیر عزالدین ابوالحسن علی بن ابی الکرم محمد. رجوع به ابن اثیر عزالدین... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) ابن احمد. یکی از سادات علوی، از حکمرانان گیلان و طبرستان (از ۳۰۴ تا ۳۱۱ هـ . ق.).
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) کنیت ابن بابویه. رجوع به ابوالحسن علی بن حسین بن موسی شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) کنیت ابن برّی. رجوع به ابن بری ابوالحسن علی بن محمدبن حسین رباطی شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) کنیت ابن بواب علی بن هلال. رجوع به ابن بواب ابوالحسن علاءالدین علی... شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.