ابن صاعد

لغت‌نامه دهخدا

معنی

[ اِ نُ عِ ] (اِخ) یحیی بن محمدبن صاعد، مولی المنصور، مکنی به ابومحمد. وفات ۳۱۸ هـ .ق . از اوست: کتاب السنن. کتاب المسند. کتاب القراءات. (ابن الندیم).

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.

واژه‌نامه‌ها

پیشنهاد واژه جدید ثبت گزارش