بنجاق

(بُ) [ تر. ] = بنجق. بنجوق:
۱- (اِ.) حلقه‌ها، گوی‌های الوان.
۲- قطعات شیشه‌ای ک ه برای زینت اسبان و استران به کار رود.
۳- (ص.) اسب زینت شده با بنجاق.

۱. قباله؛ قبالۀ ملک. ۲. سند کهنه و قدیمی.

فرهنگ فارسی عمید