تیپ

واژه‌های مصوب فرهنگستان

معنی

یگانی راهکنشی معمولا کوچک‌تر از لشگر که گرو‌ه‌ها یا گردان‌ها و یگان‌های کوچک‌تر برای رفع نیاز به آن اعزام می‌شوند

[علوم نظامی]

انگلیسی

brigade

واژه‌های مشابه

تیپ

چهرمان

فرهنگ واژه‌های سره

تیپ

۱. دسته‌ای از مردم با خصوصیات مشترک. ۲. شخصیتی که نمونۀ عالی و بارز از یک صنف یا یک دسته از مردم است. ۳. نحوۀ لباس پوشیدن یک شخص: خوش‌تیپ.

فرهنگ فارسی عمید

تیپ

(اِ) دسته. گروه. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). نمونهٔ بارز یکدسته. نوع جنس. صنف. (فرهنگ فارسی معین). به این معنی ظاهراً از کلمهٔ تیپ فرانسه مأخوذ است : جماعت افغان که قزلباشیه را مستعد حرب ...

لغت‌نامه دهخدا

تیپ و تیپچه

[ پُ چِ ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) آلت گرفتن بلدرچین. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

لغت‌نامه دهخدا

تیپاتیپ

(ص مرکب، ق مرکب) سخت تیپ؛ یعنی پیوسته به یکدیگر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا): تیپاتیپ مردم نشسته بودند. تیپاتیپ سرباز ایستاده بود. (یادداشت ایضاً). رجوع به تیپ شود.

لغت‌نامه دهخدا

تیپاکس

[ انگ. ] (اِ.)نام تجارتی برای مؤسسه -‌های پست خصوصی.

فرهنگ فارسی معین

تیپچه

[ چِ ] (اِ). رجوع به تیپ و تیپچه شود.

لغت‌نامه دهخدا

سرتیپ

(سَ) (اِمر.) درجه‌ای در نظام، بالاتر از سرهنگ.

فرهنگ فارسی معین

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.

واژه‌نامه‌ها

پیشنهاد واژه جدید ثبت گزارش