هرنوع منسوجی که در زمان انبارش یا در حین حمل محصول، برای محافظت، بر روی آن می‌کشند
(دُ)(اِ.)۱ - پوششی برای خانم‌ها.۲- خیمه، پردة بزرگ.۳- سایبان.
فرهنگ فارسی معین
[ دَ / دُ رِ اَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از عناصر اربعه (آب و باد و خاک و آتش) است. (ناظم الاطباء).
لغت‌نامه دهخدا
[ دَ / دُ رِ اِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه است از برف. (آنندراج): از پشت کوه چادر احرام برکشد بر کتف ابر چادر ترسا بر افکند.خاقانی. کعبه ز آتش ساز چون بر فرق کوه چادر احرامیان پوشیده ا ...
[ دَ / دُ اَ تَ ] (مص مرکب) چادر زدن. چادر افراشتن. خیمه زدن. خیمه بپا کردن و رجوع به خیمه افراختن شود.
[ دَ / دُ رِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از سفیدی صبح صادق باشد. (برهان). کنایه از سپیدی صبح و روشنایی آفتاب. (آنندراج).
[ دَ / دُ رِ یَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوعی از چادر سپید مخصوص زنان یزد که در وقت بیرون آمدن از خانه بسر کشند. (آنندراج). حجاب سفیدی مخصوص زنان یزد و کرمان که در وقت بیرون شدن از خانه ب ...
[ دَ / دُ رِ یِ لَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) چادر یک شقه، چادر یک تخته. ملاَءة. (منتهی الارب). ریطة. (منتهی الارب).
[ دَ / دُ تَ دَ ] (مص مرکب) خیمه برپا کردن. از اهل زبان بتحقیق پیوسته. (آنندراج). چادر تکانیدن.
[ دَ / دُ ] (نف مرکب) پرده سوز. آنکه پردهٔ نقاشی را بسوزد: چو نقش حیله بر چادر نشانی بدان نقاش چادرسوز مانی.نظامی.
[ دَ / دُ ] (اِ مرکب) روپوش سیاه. حجاب سیاه: طَلْس؛ چادر سیاه. (منتهی الارب). || خیمهٔ سیاه رنگ. سیاه چادر. چادر بلوچی. (تربت حیدری خراسان). خانهٔ سیاه. (تربت حیدری).
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.