حفرۀ مغزه [پزشکی - دندان‌پزشکی]

بخش‌ توخالی‌ مرکز دندان‌ در قسمت‌ تاج‌ و ریشه‌ که‌ مغز دندان‌‌ را در بر دارد و سراسر آن‌ از داخل‌ با آستری‌ از یاخته‌های‌ عاج‌ساز پوشیده‌ شده‌ است‌