۱. کبود؛ نیلگون؛ آبی. ۲. (اسم) [قدیمی] خط هفتم جام شراب.
فرهنگ فارسی عمید
[ اَ رَ ] (اِخ) نام پدر نافع که ازارقه از خوارج بدو منسوبند. رجوع به ازارقه شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ رَ ] (اِخ) (نهر...) نهری است که بر شوشتر گذرد. (ابن بطوطة).
[ اَ رَ ] (اِخ) ابن علی، مکنی بابی الجهم. تابعی است.
(~.) [ ع - فا. ] (اِفا.)۱- کسی که جامة کبود پوشد.۲- صوفی.۳- (ص.) کنایه از: صوفیِ ریایی.
فرهنگ فارسی معین
[ اَ رَ ] (ص نسبی) منسوب به ازرق : هفت چرخ ازرقی در رق اوست پیک ماه اندر تب و در دق اوست.مولوی. || (اِخ) یکتن از پیروان ابی راشد نافع بن ازرق. ج، ازارقه. رجوع به ازارقه و انساب سمعان ...
[ اَ رَ ] (اِخ) محمدبن عبداللََّه بن احمدبن محمدبن الولیدبن عقبةبن الازرق. یکی از اصحاب اخبار و سیر. و کتاب مکه و اخبار و کوهها و اودیهٔ آن از اوست. (ابن الندیم). کنیهٔ او ابوالولید و نام ...
[ یِ اَ رَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) سولفات مس . (لکلرک از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زاج کبود. (یادداشت ایضاً).
[ خَ / خِ مَ / مِ یِ اَ رَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) خیمه کبودرنگ. کنایه از آسمان. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان قاطع).
[ سِ پِ رِ اَ رَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از آسمان : نیست همتای تو در ظل سپهر ازرق این نه زرقست بدین گفته نیَم زرق فروش. سوزنی.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.